مقایسه الگوی فعالیت عضلانی اندام تحتانی در حین راه رفتن روی تردمیل و زمین در سرعت های مختلف

مقدمه و اهداف هدف از این مطالعه بررسی الگوی کلی فعالیت عضلانی اندام تحتانی در راه رفتن روی تردمیل و مقایسه آن با الگوی راه رفتن روی زمین در طول مرحله ایستایی بود. مواد و روش ها مطالعه بر روی 25 نفر از دانشجویان دختر سالم 19 تا 25 سال انجام شد. الکترومیوگرافی سطحی از عضلات گاستروکنمیوس خارجی، همسترینگ داخلی و خارجی، واستوس داخلی و خارجی و گلوتئوس مدیوس ثبت شد. نمونه ها بر روی زمین (درمسیر 6  متری) با 3 سرعت متفاوت (سرعت آهسته، راحت و سریع خود) و بر روی تردمیل با سرعتهای مطابقت داده شده  راه رفتند. الگوی کلی  فعالیت عضلانی شامل شاخص تشابه و بزرگی در هرسرعت راه رفتن بر روی زمین و تردمیل از زمان برخورد پاشنه اندام غالب  تا زمان برخورد پاشنه مقابل با سطح محاسبه و مقایسه شد. یافته ها هر دو اثر اصلی شرایط راه رفتن (001/0< P)  و سرعت (001/0< P) و همچنین اثر متقابل شرایط راه رفتن و سرعت (001/0< P) بر بزرگی فعالیت عضلانی معنی دار شد. برای متغیر شاخص تشابه عضلانی هیچیک از دو اثر اصلی شرایط راه رفتن و سرعت و نیز اثر متقابل شرایط راه رفتن و سرعت معنی دار نشد. نتیجه گیری الگوی فعالیت عضلانی حین راه رفتن روی زمین و تردمیل مشابه می باشد ولی راه رفتن روی تردمیل باعث فعالیت بزرگتری در عضلان اندام تحتانی می شود. نتایج این مطالعه در ارزیابی و برنامه ریزی استفاده از تردمیل در افراد و گروه های مختلف با در نظر گرفتن خستگی عضلانی ایجاد شده و خطر صدمات اسکلتی عضلانی کمک کننده است.